Nov 23
මෙන්න අපේ සෝමා ස්වාමීන් වහන්සේ රහතන් වහන්සෙලා ගැන දෙසූ දහම් දේශනයක්
මම මෙහෙම කියනකොට පින්වතුන්ට වර්ථමාන යුගය ගැන හොදින් මනසට එන්න පුළුවන්. අද වර්ථමානයේ අපි අහන දේවල්, දකින දේවල් ගැන හිතන්න.
අද බොහෝ ස්වාමීන් වහන්සේලා පංචකාමයන් ඔස්සේ නැඹුරුවන්නට දරන උත්සාහයක් හේතුකොට ගෙන මේ වගේ ස්ථාන විනාශ වෙලා යන බවත් කියන්නට සිද්ද වෙනවා. මෙහෙම කියන්නේ ස්වාමීන් වහන්සේලාට දොස් කියන්න නොවේ සංවේගය ඇති කර ගන්න.
Permanent link to this article: http://www.dhammikaweb.com/?p=22217
Nov 17
‘”Walpola Rahula”’ ( 1907–1997 ) was a Sri Lankan Buddhist monk, scholar and writer. In 1964, he became the Professor of History and Religions at Northwestern University, thus becoming the first bhikkhu to hold a professorial chair in the Western world.
He also once held the position of Vice-Chancellor at the then Vidyodaya University ( currently known as the University of Sri Jayewardenepura ) . He has written extensively about Buddhism in English, French and Sinhalese. He wrote the book ”What the Buddha Taught” about Theravada Buddhism.
Permanent link to this article: http://www.dhammikaweb.com/?p=22103
Nov 17
ත්‍රිවිධ රත්නයට කරන අපහාස
අපේ රටෙහි දිනපතා සහ සතිපතා පවත්වන් ධර්ම දේශනාත්, පිංකමුත් සියදහස් ගණනක් වුවත්, හැම ගමක් පාසා ම වාගේ පන්සලක් ඇතත් අනුශාසක භික්ෂු පක්ෂය තිස් දහකට අධික වුවත්, චරිත ශුද්ධිය අතින් නම් සැලකිය යුතු කිසිත් දියුණුවක් ඇති බැව් නො පෙනේ. යළි, අපේ මේ “ධර්මදීපය” අපරාධ අතින් ජනානුපාතය අනුව නම් ලෝකයේ තුන්වැනි , හතරවැනි තත්වයට වැටී තිබේ. මෙහි රහස කුමක් ද? මෙයට හේතුව කුමක් ද?
මෙහි වරද එක පක්ෂයකට පමණක් පැවරීම සුදුසු නොවේ. ගිහි පැවිදි දෙපක්ෂම එකතු වී ආගමික කටයුතු පිළිවෙළ කණපිට පෙරළාගෙන ක්‍රියා කරති. ධර්මය බුදුරජාණන් වහන්සේ අදහස් කළ දෙය පිණිස නොව, තමතමන්ගේ පෞද්ගලික අදහස් පිණිස යොදති. මිනිසුන් දුසිරිතෙන් මුදා , සුසිරිතට යොමුකොට ධර්මය පුරුදු කරවීමේ පරමාර්ථයෙන් පටන් ගැනෙන ධර්ම දේශනාපළවල් කීයක් ඇත් ද?……
අද ධර්මදේශනාව ප්‍රතිපත්ති පිණිස නොව වෙන අයුතු දේ පිණිස යොදන බැවින් යටකී ප්‍රශ්නය පැන නගියි. ධර්මදේශනා පංතියක් සම්බන්ඳයෙන් මුද්‍රණය කරන ලද සමහර දැන්වීම් පත්‍රයක මුලින් ඒ බණ පිළිවෙළ පටන් ගන්නා ලද්දේ විහාරයක්, පන්සලක්, පොත්ගුලක් නැත්නම් බෝකොටුවක් හෝ දාගැබක් ගොඩ නැගීමට අධාර ගැනීමේ අදහසින් බැවි සදහන් වෙයි. මෙය කොතරම් කනගාටුදායක, අන්තරාකාරි වැරදීමක් ද? බුදුරජාණන් වහන්සේගේ ජීවිතය වැනි ප්‍රතිපත්තිය පිණිසම සොයන ලද ධර්මය, උන්වහන්සේගේ පයේ දූවිලි වැනි ආමිසය පිණිස යෙදීම කොතරම් ඛේදජනක ද?
බණ ඇසීමට කියා එබඳු තැනකට එන්නවුන්ගේ ගුණධර්මය ගැන කිසිත් බලාපොරොත්තුවක් නැත. මේ සම්මාදම ගැනීමට, මුදල් සැපයීමට බණකීම උපායක් කරගෙන තිබෙන බැවින් ධර්මදේශනාවයයි නම් කරන ලද ඒ ව්‍යාජක්‍රියාව කෙළවර වන තුරු කාලය ගෙවා, දේශනාව අතරේ දී නැතහොත් අන්තයේ දී සම්මාදම් දී මිනිස්සු ආපසු එති. මෙහි තවත් අශෝභන දර්ශනයක් නම් භික්ෂූන් වහන්සේ ධර්ම දේශානාව කෙලවරකොට මිනිසුන්ගෙන් සම්මාදම ගන්නා තුරු සහ අද “ධර්ම පූජාව”යි වරදවා නම්කරන ලද කුලිය ගෙවන තුරුත් වාඩිවී බලාහිඳීම යි.
උපුටා ගැනීම වල්පොල රාහුල හිමියන් විසින් රචිත “සත්‍යෝදය කෘතියේ” පිටු අංක 17-18
පාදක සටහන්:-
5. ලාභසක්කාර සංයුක්තයේ (සංයුත්ත නිකාය) , සූත්‍ර ගණනාවකම තිබෙන්නේ බුදුරජාණන් වහන්සේ දේශනා කොට වදාළ “ලාභසත්කාර කීර්ති ප්‍රශංසා” පස්සේ ගොස් භික්ෂූන් ට වන අන්තරායන්
5.1.2. බළිස සූත්‍රය – 5. ලාභසක්කාර සංයුක්තය, නිදාන වග්ගය, සංයුත්ත නිකාය. මහණෙනි, යම් කිසි මහණෙක් උපන් ලාභසත්කාර කීර්ති ප්‍රශංසා ආස්වාද කෙරේ ද, කැමති වේ ද, මහණෙනි, මේ මහණ තෙමේ ගිලගත් බිළී ඇත්තේ දුකට පැමිණියේ වැනසුමට පැමිණියේ පවිටු මරු විසින් කැමති සේ කටයුත්තෙක් ය යි කියනු ලැබේ. මහණෙනි, ලාභසත්කාර කීර්තිප්‍රශංසා මෙසේ දරුණු ය, තියුණු ය, රළු ය, අනුත්තර වූ අර්හත්ත්වාවබොධය පිණිස අන්තරාය කර ය, මහණෙනි, එහෙයින් මෙහි මෙසේ හික්මිය යුතු: “උපන් ලාභ සත්කාරකීර්තිප්‍රශංසා දුරුකරන්නෙමු. උපන් ලාභසත්කාර කීර්තිප්‍රශංසා අපගේ සිත ක්‍ෂය කොට නොම සිටිනේ ය” යි. මහණෙනි, මෙසේ තොප විසින් හික්මිය යුතු මැ යි.
Permanent link to this article: http://www.dhammikaweb.com/?p=22082
Nov 16
A Sinhalese poem of the 15th century
Translated by Bhikkhu K. Nanananda
Towards a Better World is a translation of the famous Sinhala didactic poem Lo-wada Sangarava composed by the Venerable Vidagama Maitreya Mahathera (15 th C. A. D.). This venerable poet flourished during the Kotte period of Sri Lankan history, which saw a revival of Sinhala literature.
As the head of the Vidagama Sri Ghanananda monastery, a leading educational centre of the Kotte Era, the Venerable Mahathera made a notable contribution to Sinhala literature and Buddhist culture with his rare poetic talent and eloquence in preaching.
Lo-wada Sangarava is the best known among his literary works, both for its remarkable poetic excellence and the vast impact it has made on the lives of the Buddhists ever since it was composed.
At a juncture in which the West is looking up to the wisdom of the East to make its own concept of the millenium a reality, this time honoured didactic poem of the Venerable Vidagama Maitreya Mahathera is presented here in translation in the hope that it will contribute towards a better world. The a-moral and the immoral trends in moden society, wedded as it is to material progress as the hand-maid of prosperity, are leading towards moral anarchy with disastrous consequences. May this translation- Towards a Better World -help bring about an inner transformation by an awakening to the true values of life !
Permanent link to this article: http://www.dhammikaweb.com/?p=22122
Nov 16
පුණ්‍යක්‍රියාවස්තු සූත්‍රය 3.2.1 – ඛුද්‌දක නිකාය » ඉතිවුත්‌තකපාළි » 3. තික නිපාතය » දුතිය වර්ගය
‘‘තීණිමානි, භික‍්ඛවෙ, පුඤ‍්ඤකිරියවත‍්ථූනි. කතමානි තීණි? දානමයං පුඤ‍්ඤකිරියවත‍්ථු, සීලමයං පුඤ‍්ඤකිරියවත‍්ථු, භාවනාමයං පුඤ‍්ඤකිරියවත‍්ථු – ඉමානි ඛො, භික‍්ඛවෙ, තීණි පුඤ‍්ඤකිරියවත‍්ථූනී’’ති.
මහණෙනි, මේ පුණ්‍යක්‍රියාවස්තූහු තිදෙනෙක් වෙත්. කවර තිදෙනෙක් ද යත්: දාන, ශීල, භාවනා ය. මහණෙනි, මේ පුණ්‍යක්‍රියාවස්තූහු තිදෙනයහ.
‘‘පුඤ‍්ඤමෙව සො සික‍්ඛෙය්‍ය, ආයතග‍්ගං සුඛුද්‍රයං;
දානඤ‍්ච සමචරියඤ‍්ච, මෙත‍්තචිත‍්තඤ‍්ච භාවයෙ.
“තමහට වැඩ කැමැති යම් කුලපුත්‍රයෙක් වේ නම් හේ මතු උතුම් සැප විපාක ඇති තුන් පින්කිරියවත්හි හික්මෙන්නේ ය. දානය ද, සම හැසිරීම ද, මෛත්‍රීසහගත සිත ද වඩන්නේ ය.
Permanent link to this article: http://www.dhammikaweb.com/?p=22113
Nov 13
වල්පොල රාහුල හිමියන් විසින් රචිත සත්‍යෝදය කෘතිය. මේ පොතේ තියෙන්නේ සිංහල බෞද්ධකම ගැන නම් නෙවෙයි. බෞද්ධ දර්ශනය ගැන.
උන්වහන්සේ නූතන බෞද්ධයන් වෙනුවෙන් ලියන ලද “සත්‍යෝදය කතා” ද අපේ දෑස් අරවන්නක් විය යුතුය.
මෙම පොතේ අන්තර්ගත ලිපි ලියවෙන්නේ 1933 -34 වසරවලදීය. එනම් අදට වසර 86 ක් තරම් ඈත අතීතයකදී ය. එනම් අදට වඩා බෞද්ධ සමාජයේ සිදුවෙමින් පැවති අවිචාරවත් බුද්ධගෝචර නොවූ වර්ධනයක් මෙන්ම ආත්ම ලාභය සඳහා ආගම් භාවිතා කිරීම, උපත මත මිනිසා වර්ග කරමින් බෞද්ධ භික්ෂූන්ම කුලභේද පවත්වා ගැනීම ආදිය මෙම කෘතිය තුළ විචාරයට ලක් වේ. අප ඉදිරියේ ඇති ප්‍රශ්නය වන්නේ රාහුල හිමියන් අතින් මෙයින් වසර 86 ක ට පෙර විචාරයට ලක් වූ සමාජය අද වන විට වඩා විචාරවත් සමාජයක් දෙසට කොතෙක් දුරට ගමන් කොට ඇද්ද යන්නයි.
දිනපතාම වාගේ අළුත් අළුත් විකාර රූපී පුජාවන් නිර්මාණය වෙයි. එක්දහසක් ඖෂධ පුජා , කෝටියක් මල් පුජා, අසදිසි පුජා, පිළිම සේදීමේ පුජා ,චෛත්‍ය වලට රෙදි ඇන්දවීම(කප් රුක් පූජා), අටමහ කුසල් වෙළදාම, කවිබණ වසංගතය, අධිෂ්ඨාන පුජාව, අසූහාර දහසේ පූජා. පිච්චමල් පූජා මහෝත්සව, මහා පලතුරු පූජා, අසදිසි පුජාව ඇරෙන්නට කියන්නට අමාරු නම් ඇති පුජා බොහෝය. ඒ ඕනෑම පුජාවක් කලොත් නිවන් දැකීම ඉක්මන් වෙයි කියලයි ප්‍රසිද්ධ කරන්නේ.
කලින් තිබු නිකාය ගණන මෙන් දස ගුණයක් නිකාය , පෙරමුණු ලෙස , සංස්ථා ලෙස සංඝයා වෙන් ව සිටී. දායකයෝ ද එසේම වෙන්වූවෝ ය. අපි නම් අහන්නේ අසවල් හාමුදුරුවන්ගේ බණ විතරයි කියන්නෝ බොහෝ ය. අහවල් පන්සලේ විතරක් බෞද්ධ භික්ෂුන් ඇත . අනෙක් අය චීවර ධාරින් විතරය කියන අය ද බොහෝය.
පසුගිය අවුරුදු 80 තුළ සිංහල බෞද්ධයා ම මෙම වින්නැහිය කළෝ වෙති. අන්‍ය ආගමිකයන් හෝ අන්‍ය ජාතිකයන් නොව අපි අපේම විනාශය කර ගත්තෝ වෙමු. ඉතින් මේ පහත දක්වා ඇති කුඩා ලිපි පෙළ කියවා හිංගල බෞද්ධයන් එකෙක් දෙන්නෙක් හෝ ගොන් කම් ගැන අවබෝධ කර ගන්නේ නම් එය වල්පොල රාහුල හාමුදුරුවන් ගේ ප්‍රාර්ථනාව ට ගැලපේයැ යි සිතන්නෙමු.
පාදක සටහන්:-
5. ලාභසක්කාර සංයුක්තයේ (සංයුත්ත නිකාය) , සූත්‍ර ගණනාවකම තිබෙන්නේ බුදුරජාණන් වහන්සේ දේශනා කොට වදාළ “ලාභසත්කාර කීර්ති ප්‍රශංසා” පස්සේ ගොස් භික්ෂූන් ට වන අන්තරායන්
5.1.2. බළිස සූත්‍රය – 5. ලාභසක්කාර සංයුක්තය, නිදාන වග්ගය, සංයුත්ත නිකාය. මහණෙනි, යම් කිසි මහණෙක් උපන් ලාභසත්කාර කීර්ති ප්‍රශංසා ආස්වාද කෙරේ ද, කැමති වේ ද, මහණෙනි, මේ මහණ තෙමේ ගිලගත් බිළී ඇත්තේ දුකට පැමිණියේ වැනසුමට පැමිණියේ පවිටු මරු විසින් කැමති සේ කටයුත්තෙක් ය යි කියනු ලැබේ. මහණෙනි, ලාභසත්කාර කීර්තිප්‍රශංසා මෙසේ දරුණු ය, තියුණු ය, රළු ය, අනුත්තර වූ අර්හත්ත්වාවබොධය පිණිස අන්තරාය කර ය, මහණෙනි, එහෙයින් මෙහි මෙසේ හික්මිය යුතු: “උපන් ලාභ සත්කාරකීර්තිප්‍රශංසා දුරුකරන්නෙමු. උපන් ලාභසත්කාර කීර්තිප්‍රශංසා අපගේ සිත ක්‍ෂය කොට නොම සිටිනේ ය” යි. මහණෙනි, මෙසේ තොප විසින් හික්මිය යුතු මැ යි.
Permanent link to this article: http://www.dhammikaweb.com/?p=22071
Nov 12
වේදයේ සඳහන් ඇතැම් දේද පෙල පොත් වලට සහ අටුවා පොත් වලට ඇතුළත් කර අප රටේ තිබුණු නිර්මල බුදු දහම විකෘත කර, පාලි භාෂාවට ඒවා පරිවර්තනය කර සිංහළෙන් ලියා තිබූ අටුවා හා පෙල පොත් ගිනි තබා විනාශ කිරීමෙන් පසුව, අප රටේ තිබූ නිර්මල බුදුදහම වෙනුවට හින්දු ආගමේ ස්තොත්‍ර වලට හා පුද පූජා වලට සමාන ඇදහිලි ක්‍රම ආදේශ කර අවුල් ජාලයක් බවට පත් කර ඇත.
ඉන් පසුව නොයෙක් පර සතුරු උවදුරු හා දුර්භික්ෂ සාගත ආදි හේතු නිසා, අප රටේ උපසම්පදා භික්ෂූන් වහන්සේ වෙනුවට , ශාසනික කටයුතු වල යෙදී සිට ඇත්තේ කහ නූලක් කරේ දාගත් ගණින්නාන්සේ ලා නමින් හැඳින්වුණු උපාසකවරුන්ය.
මෙම ගනින්නාන්සේලා ශතවර්ෂ ගණනක් යනතුරු ප්‍රතිමා වන්දනාව පුද පුජා කටයුතු හා පින් වාක්‍ය කියමින් පින් අනුමෝදනාවෙන් හෝ ශාසනය විනාශ වීමට නොදී පවත්වාගෙන ඒම, බෞද්ධ ජනතාවගේ ලොකු භාග්‍යයකි. විචාරාත්මක අවදිකමක් නොමැතිකමින් ගතානුගතික සම්ප්‍රදායික පිළිවෙත් ආදාන ග්‍රහණයෙන් වැළඳගෙන ගුරු පරපුරෙන් පරපුරට ශාසනය පවත්වාගෙන යනවා යයි පවසන ඇතැම් භික්ෂූන් වහන්සේට නිදහස්ව, ස්වාධීනව , ස්වෛරීව සිතන්නට ඉගෙන ගැනීම සඳහා වල්පොල රාහුල හිමිපාණන්ගේ “ සත්‍යොදය “ පොතෙන් උපුටාගත් වැකි කිහිපයක් පළකිරීම සුදුසු යැයි අදහස් කරමු.
ඉංගිරිය සුදම්පාය ධර්මායතනවාසී බෝකුන්දර කුසලධම්ම හිමි.
Permanent link to this article: http://www.dhammikaweb.com/?p=22047
Nov 11
“ ප්‍ර: කඨිනං ච පරික්ඛාරං වාසදානංච උත්තමං
බුද්ධ පපමුඛ සංඝස්ස දානං ධම්මස්ස ලෙඛණං
ඛෙත්තදානංච බුද්ධස්ස පටිමා කාරණමපිච
කරණං වච්චකුටියා, අට්ඨපුඤ්ඤානි වුච්චරෙ
මේවා අටමහ කුසල් හැටියට ප්‍රසිද්ධය. මේ ගැන ඔබ වහන්සේගේ අදහස කුමක්ද?
උ: මා සිතන හැටියට මෙය ද ලාභ ප්‍රයෝජන ලැබීමට යොදන ලද ප්‍රයෝගයකි. –
>>> “සත්‍යොදය” වල්පොල රාහුල හිමි
1.කඨින චීවර පූජා කිරීම 2. අටපිරිකරදීම 3. ආවාස දානය 4 .බුදුන් ප්‍රධාන සංඝයාට දන්දීම 5.බණ පොත් ලියවීම 6. කුඹුරු දීම 7.බුද්ධ ප්‍රතිමා සෑදීම 8.වැසිකිළි සෑදීම යන මේවා අටමහ කුසල් බැව් මේ ගාථා වලින් ප්‍රකාශ වෙයි. නමුත් මේ එකක්වත් එතරම් සැලකිය යුතු නොවේ.මේවා පින් සිදුවන ක්‍රියා හැටියට පිළිගත හැකි වුවත් , මහ කුසල් යැයි කීමට යුතුකමක් නැත. මේ සියල්ලමත් එක සිල්පදයක් රැකීම තරම් නොවටී. මේ ගාථාවේ හැම පදයකින්ම වාගේ භික්‍ෂූන්ට ලාභයක් සැලසෙන්නට වැඩ පිළියෙල කරනු ලැබේ. මේවායේ ආනිසංසද මුව නොසෑහෙන පරිදි භික්‍ෂූහු වර්ණනා කරති. මේ වැඩපිළිවෙළ නිසා මනුෂ්‍යයෝ අභ්‍යන්තර ධර්මයන්ගෙන් බොහෝ දුරට ඈත් වී සිටිති. වීර්ය, අධිෂ්ඨානය, සත්‍ය, ශාන්තිය, මෛත්‍රිය, ප්‍රඥාව ආදි ශ්‍රේෂ්ඨ ගුණයන් ගැන කිසිත් නො සලකා බාහිර දේම බුද්ධාගම කොට සලකන්නට බොහෝ දුරට පුරුදුවී තිබෙන්නේ මෙබඳු ඉගැන්වීම් නිසාය.
“සත්‍යොදය” වල්පොල රාහුල හිමි
බුදුරජාණන් වහන්සේ වසර හතළිස් පහක ස්වකීය ධර්මාන කාලයේ දී පින් අනුමෝදන් කර ඇති තැනක් තුන් පිටකයේ දක්නට නැත. දානය පමණක් නොව වෙහෙර විහාර ආරාම ආදිය පූජා කළ දායක දායිකාවන්ට පවා ඒවා පිළිගැනීමෙන් පසුව සිදුකළේ බුත්තානු මෝදනාවකි. පින් අනුමෝදන් කළේ නැත. පින්අනුමෝදනාව කරනු ලැබුවේ ආත්මවාදීන්ය. මෙය කියවන පාඨකයා සමහර විට කලබල වී තිරොකුඩ්ඩ සූත්‍රය දේශනා කළේ පින් අනුමෝදනා කිරීමට නො වේ දැයි සිතනු ඇත.
එ වැනි අය කාලාම සූත්‍රය ගැන අවධානය යොමු කිරීම මැනවි. “ මා පිටක සම්පදානේන “ පිටකයෙහි තිබූ පමණින් පිළිගන්නට එපා යැයි වදාළේ එ වැනි දෙයක් එක් වරම පිළිගැනීමෙන් සත්‍ය වටහා ගැනීමට නොහැකි හෙයිනි.
පසු කාලවලදී බුද්ධ භාෂිතයන් නො වන බොහෝ දේ පෙළපොත් වලට ඇතුළත් කර තිබේ. තිරොකුඩ්ඩ සූත්‍රය ද එ වැනි සූත්‍රයක් බව බුද්ධ වචනයත් සමග සසඳා බලන කල වැටහෙනවා ඇත.මෙම සූත්‍රයෙන් ආත්ම වාදය බුදුසමය තුළට පෑල දොරින් ඇතුළත් කිරීමට ප්‍රයත්නයක් දරා ඇති බව පෙනෙන්නට තිබේ.
දානයේ ආනිසංස ඉතා කෙටියෙන් පැහැදිලි කරතොත් එම ආනිසංස දෙපාර්ශ්වයටම අයත් වන්නේ මෙසේ ය. භික්‍ෂුවකට දානයට ආහාර වේලක් පූජා කරන්නේ නම්, එයින් භික්‍ෂුවට ලැබෙන ආනිසංසය උන්වහන්සේගේ කුසගින්න නිවීමෙන් ආයු, වර්ණ , සැප, බල , ප්‍රඥා බල යන පහ ලැබීමයි. දානය පිරිනැමූ දායකයාට එයින් ලැබෙන ආනිසංසය එම භික්ෂූන් වහන්සේගෙන් ධර්මය අසා සත්‍ය අවබෝධ කර ගැනීමයි.
සිවුරක් හෝ වෙනත් පිරිකරක් පූජා කිරීමෙන් ද එම ස්වාමීන් වහන්සේගේ අවශ්‍යතාවයන් සපුරා ගනු ලැබේ. දන් දුන් පුද්ගලයාට මෙයින් සත්‍ය අවබෝධ කර ගැනීමට උපකාරයක් වන්නේ නම් ඊටත් වඩා ලොකු ආනිසංසයක් තවත් කොයින්ද? බුදුරජාණන් වහන්සේගේ කාලයේ දී බුදුරජාණන් වහන්සේ ප්‍රමුඛ සිය දහස් ගණන් භික්ෂු සමූහයාට මිනිසුන් දන් දුන්නේ පින් බලාපොරොත්තුවෙන් නොව යුතුකම් ඉෂ්ඨ කිරීමක් වශයෙනි.
බුදුදහම ආගමක් බවට පත් වීමෙන් පසුව නොයෙකුත් පුද පූජා කටයුතු වලට හා පින්කම් වලට බෞද්ධ ජනතාව හසුකර ගැනීම නිසා අද බෞද්ධයා ආර්ය මාර්ගයෙන් බොහෝ දුරට ඈත් වී සිටිති.
Permanent link to this article: http://www.dhammikaweb.com/?p=22036
Nov 02
බුදුරදුන් භගග දේශයෙහි සුංසුමාරගිරෙහි වැඩවෙසෙන අවස්ථාවක මහ මුගලන් තෙරුන් වහන්සේ මගධ රටේ කලලවාලමුතත ගමෙහි භාවනා පර්‍යංකයේ නිදිකිරමින් හිඳිනු දිවැසින් දැක ඍදධියෙන් එහි වැඩමකර ‘‘මොගගලලාන, ඔබ නිදි කිරනවා නොවේදැ‘යි ඇසූහ. ‘‘‘එසේය ස්වාමීනි’යි පිළිතුරු දුන්විට, බුදුරජාණන්වහන්සේ නිදිමත ලෙඬේට අවදි-පෙති 7ක් වැනි පහත සඳහන් ක‍්‍රමවත් උපදෙස් පෙළ දී වදාළහ.
මෙසේ වෙසෙද්දීත් ඒ නිදිමත පහ නොවේ නම්, මොග්ගල්ලාන, (දකුණු) පාදයෙහි (වම්) පාදය මදක් ඇද තබාගෙන සිහිනුවණින් යුතුව, නැඟිටින සංඥාව මෙනෙහි කොට, දකුණැලයෙන් (සිංහ සෙය්‍යාවෙන්) සයනය කරව. පිබිදුන කල්හිද, වහා නැගිටිය යුතුය. ‘සයන සුවයෙහි, ස්පර්ශ සුවයෙහි, නිදිසුවයෙහි ගැලී නොසිටිමි’ යන අදහසිනි. මෙසේය, මොග්ගල්ලාන ඔබ හික්මිය යුත්තේ.”
වඩාත් සන්සුන් ඉරියවුව වන පර්‍යංකය තහවුරු කරගැනීමට යෝගාවචරයා උත්සාහ කළ යුතු බවත් නිදිමත ජයගැනීමේ ක‍්‍රියාදාමයේ අවසන් අදියර පමණක් සක්මනට පැවරිය යුතු බවත් මෙයින් හැඟේ.
පර්‍යංකයේ ඇතිවන නිදිමත සක්මනට ආරාධනාවක් ලෙස අවිචාරයෙන් නොගතයුතුය. නිශ්චිත කාලසටහනක අවශ්‍යතාව නිසා ඇතැම් භාවනා මධ්‍යස්ථානවල පැයක් පර්‍යංකයේ සහ පැයක් සක්මනේ යෙදීමේ භාවනා රටාවක් අනුගමනය කැරෙයි. ආධුනිකයින්ට එයින් යම් ශික‍ෂණයක් ලැඛෙතත් ඉඳහිට හෝ පර්‍යංක කාලය අවසාන හරියේදී එවැන්නකු තුළ පවා යම් සමාධියක් සකස් වෙතොත්, එය බිඳගෙන අනිවාර්‍යෙන් සක්මනට යාමට සිදුවෙතොත් එය නුවණට හුරු නොවේ. කෙසේ වෙතත් බුදුරදුන්ගේ උපදෙස් අනුව සක්මන හා පර්‍යංකය පුහුණු කරමින් ජාගරියානු යෝගය ගොඩනගාගත් ඇතැම් යෝගාවචරයකුට චරිතානුකූලව සක්මන වඩා සමාධියට හිතකර ලෙස වැටහී යා හැකිය. එවැන්නකු වැඩිකාලයක් සක්මනේම ගත කිරීමෙහි වරදක් නැත. සාමාන්‍යයෙන් සයන ඉරියවුව නින්දට ළඟ නිසා යෝගාවචරයකුට ඒතරම් සුදුසු නැති නමුත් අධික සක්මනෙන් ඇතිවන උදධචචය ඇතැම්විට සයනයේදී සන්සිඳී වීර්ය සමතාව සැලසී සමාධිය මතුවීමට ඉඩ ඇත.
උපුටා ගැනීම:- පූජ්‍ය කටුකුරුන්දේ ඤාණනන්ද හිමි විසින් රචිත ” සක්මනේ නිවන” පොතෙන් පිටු අංක 1-2
Permanent link to this article: http://www.dhammikaweb.com/?p=21934
Oct 30
A Guide to Walking Meditation – Bhikkhu K. Ñāṇananda
Once when the Buddha was dwelling at Suṁsumāragira in Bhagga territory, Venerable Mahā Moggallāna was meditating in the village called Kalalavālamutta in the Magadha country. He was drowsing in his meditation seat when the Buddha saw him with his divine eye since he was invigilating him from a distance. Then the Buddha approached him through his psychic powers and as if catching him napping, said:
“Aren’t you drowsing Moggallāna. Aren’t you drowsing Moggallāna!” Venerable Moggallāna admitted to his weakness and the Buddha gave a systematic course of treatment to it as if administering 7 ‘waking pills’ – the peerless ‘physician – cum surgeon’ that he is:
If that drowsiness is not abandoned even as you are dwelling this way, then Moggallāna, you assume the lion’s sleep lying to the right side, placing one foot on the other, mindful and fully aware, attending to the perception of waking up. And on waking up, Moggallāna, you should get up quickly with the idea: ‘I will not
dwell giving way to the ease of lying down, the ease of contact and ease of drowsiness.’
Thus should you, Moggallāna, train yourself.”
This exhortation makes it clear that the meditator should try to maintain the seated posture which is more restful and take to the walking posture (caṅkamana) only as the last resort in one’s course of training for overcoming drowsiness. One should not uncritically interpret the onset of drowsiness as an invitation
to the promenade. Owing to the necessity of a fixed timetable, in some meditation centres, the routine of one hour sitting and one hour walking is recommended. It is true that it affords a certain amount of training to the beginner. But if even a beginner builds up some concentration (samādhi) towards the end of the period for sitting, it is not advisable to make it compulsory for him to break that samādhi and go to the caṅkamana.
However…. read more
Extracted from WALK TO NIBBĀNA book written by Bhikkhu K. Ñāṇananda (page 2-4)
Permanent link to this article: http://www.dhammikaweb.com/?p=21951
Recent Comments